قهوه عربیکا

در واقع، دانه‌های قهوه به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند: عربیکا و روبوستا. علاوه بر اینکه این دانه‌ها گونه‌های مختلفی از یک خانواده گیاهی هستند، اما تفاوت اصلی آنها به عطر و طعم و خصوصیات دانه‌ی واقعی برمی‌گردد.

قهوه عربیکا دو نوع اصلی دارد: تیپیکا و بوربُن.

خانواده‌ی یکسان اما خصوصیات متفاوت

به خاطر داشته باشید که حتی یک نوع دانه یا گونه نیز می‌تواند از نظر کیفیت و طعم متفاوت باشد. غالباً شرایط رشد و فرآوری غیر قابل پیش‌بینی باعث ایجاد طعم متفاوتی در فنجانِ نهایی می‌شوند. یک دانه قهوه که با موفقیت رشد کرده است، هنگامی که در یک مکان در مقایسه با مکان دیگر رشد می‌کند، یک سری ویژگی‌های کاملاً مشخص را به نمایش می‌گذارد.

یکی از نمونه‌های برجسته‌ی قهوه، قهوه‌ای به نام کونا است. در حالی که این دانه خود از گونه عربیکا است، اما فقط در کونا، منطقه‌ای از بیگ آیلند در هاوایی کشت می‌شوند. شرایط خاص محیطی کونا، ویژگی‎‌های منحصر به فرد دانه را ایجاد می‌کند که اگر در جاهای دیگر رشد کند اینگونه نخواهد بود. همین امر برای دانه عربیکا در مقابل دانه روبوستا صدق می‌کند. شرایط رشد و محیط طبیعی می‌توانند در طعم و کیفیت تفاوت زیادی ایجاد کنند.

دانه‌های قهوه عربیکا

دانه قهوه عربیکا با وجود داشتن کافئینِ کمتر از دانه روبوستا، اغلب از نظر طعم برتر است. عربیکا طعم نرم و شیرین‌تر، با رایحه‌های طعم‌دار شکلات و شکر دارد. این دانه همچنین اغلب حاوی نشانه‌هایی از میوه‌ها یا انواع توت‌ها است. از طرف دیگر، روبوستا طعمی قویتر، خشن‌تر و تلخ‌تر و رنگ و بویی دانه‌ای یا لاستیکی دارد.

براساس سازمان بین‌المللی قهوه، بیش از 60 درصد از تولید قهوه در جهان از طریق پرورش‌دهندگان عربیکا حاصل می‌شود. عربیکا نوعی دانه بود که کل داستان قهوه را در اتیوپی آغاز کرد و هنوز هم در ارتفاعات بالاتر بهترین رشد را دارد. گل‌های عربیکا با عطر و بوی شکوهمندشان، فقط بعد از چند سال ظاهر می‌شوند و میوه‌های بیضوی تولید می‌کنند و در داخل آنها دو دانه‌ی مسطح وجود دارد که به عنوان دانه‌های قهوه شناخته می‌شوند.

یک درختچه عربیکا تا 15 فوت (5 متر) رشد می‌کند اما معمولاً تا 6 فوت (2 متر) هرس می‌شود تا از نظر تجاری مناسب‌تر باشد. عربیکا دارای دو مجموعه کروموزوم است، بنابراین قادر به خود گرده‌افشانی است. این بدان معنا است که به عنوان یک گونه به طور کلی پایدار می‌ماند زیرا احتمال گرده‌افشانی متقاطع کمتر است.

گونه های عربیکا

از بین دو گونه رایجِ دانه‌های قهوه عربیکا، تیپیکا اولین واریته‌ای (رقمی) بود که کشف شد. بنابراین به عنوان قهوه اصلی دنیای جدید در نظر گرفته می‌شود. همچنین این یک رقمِ کم بازده است که به دلیل کیفیت عالی‌اش در فنجان ارزش‌گذاری می‌شود.

از طرف دیگر، گونه های بوربُن عربیکا، اغلب به دلیل رایحه‌های پیچیده و متعادل خود ارزشمند هستند و باعث تولید بسیاری از جهش‌ها و انواع فرعی با کیفیت بالایی شده‌اند. چند جهش طبیعی عربیکا به نام‌های کاتورا، سن رامون و پاکاس شناخته شده‌اند.

همچنین تعدادی از ارقام بوربن وجود دارد که متناسب با آب و هوا، محیط زیست و ارتفاعات منطقه تکثیر شده‌اند. یکی از این موارد، رقم‌های ارزشمندِ Blue Mountain است که فقط در ارتفاعات شکوفا می‌شوند. نمونه‌های دیگر شامل موندو نوو و یلو بوربن است.